Blijf ons steunen, zodat we met elkaar nóg meer impact kunnen maken
Blijf ons steunen, zodat we met elkaar nóg meer impact kunnen maken
Duizenden donateurs gingen je voor
Socrates stelde aan zijn gesprekspartners buitengewoon lastige vragen en bracht ze daar ook vaak mee in grote mate van verlegenheid. Zijn gesprekspartners moesten vaak toegeven dat ze niet wisten waarom ze dachten wat ze dachten. Socrates zou dus in onze tijd zeker een Wappie genoemd zijn”, zoals emeritus hoogleraar Cees Hamelink in de opening van zijn nieuwste column zegt.
Hamelink keek onlangs weer eens naar de film over Hannah Arendt, de filosoof die in 1962 verslag deed van het proces tegen de “architect van de holocaust” Adolf Eichmann. Arendt stelde kritische vragen over de rol van de Joodse raden tijdens de Tweede Wereldoorlog maar ook het boosaardige karakter van Eichmann die gedachteloos bevelen uitvoerde. In de film wordt duidelijk dat haar Joodse vrienden haar dit heel erg kwalijk namen en zelfs zeiden “je bent een vriend van Eichmann”. Kritische vragen stellen plaatste haar in een lastige positie waardoor men haar als partijdig zag. Dit lijkt op wat we heden ten dage mee maken met de vaccinatie-discussie waarbij mensen die kritische vragen stellen meteen in het kamp van de Wappies terechtkomen. Socrates maar ook Arendt zou in deze tijd een Wappie genoemd worden.
Hamelink was decennia lang bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam, een instituut dat in zijn hart gebakken zit, zoals hij stelt in de video. “Ik heb nergens in Nederland een echt moreel beraad gezien. Zelfs niet op de UvA waar ik heb gestudeerd, ben gepromoveerd en heb gedoceerd. Dat op geen enkel moment deze Universiteit zich heeft aangeboden als vrijplaats voor denken en discussies om op een beschaafde manier van gedachten te wisselen over de vraagstukken van nu…”, haalt een enigszins geëmotioneerde Hamelink aan in het middenstuk van zijn column.
Twee boeken komen voorbij in de column en zijn volgens Hamelink de moeite waard om te lezen en kunnen ons helpen om verder te komen uit deze impasse:
'Strong Democracy' van Benjamin Barber
'De een-dimensionale mens' van Herbert Marcuse.
Reacties